Geschiedenis van de trouwring

De trouwring bestaat al sinds mensenheugenis. Bewijzen hiervan zijn al gevonden van uit het Stenen Tijdperk stammen.

De “ringen” werden niet om de vinger gedragen maar om de polsen of enkels en ze werden veelvuldig gemaakt van takjes, gras en biezen. Juwelier Jos heeft alle kennis over trouwringen in huis. Lees alles over de trouwringen hieronder. 

De Egyptenaren over de trouwring

Zo’n 5000 jaar geleden gedurende de tijd van de Egyptenaren, werden de trouwringen gemaakt van natuurlijke materialen. Deze materialen waren bijvoorbeeld ivoor, hennep, bot of leer. Rondom deze periode begon men trouwringen te maken van goud en zilver zowel met als zonder edelstenen.

Volgens de Egyptenaren is de ring een cirkel die eeuwig rond gaat, de cirkel symboliseert heelheid en perfectie. Het gat in de ring stond voor de poort die leidde naar natuurlijke en bovennatuurlijke werelden. Later, in de tijden van de Farao’s, was een trouwring puur een symbool van welvaart en status en niet zo zeer een symbool van liefde.

De Egyptenaren dachten dat de ader van de liefde “de Vena Amoris” van de linkerringvinger direct naar het hart liep. Misschien is dit een reden dat tegenwoordig vele mensen hun trouwring aan hun linkerhand dragen.

De Romeinen over de trouwring

Jaren later besloten de Romeinen het gebruik van de trouwring over te nemen. Zij maakten de trouwringen van ijzer. IJzersterk en onverwoestbaar, net als het huwelijk. Toen het duidelijk werd dat ijzeren ringen de tand des tijds niet konden doorstaan, werd de trouwring vervaardigd van goud of zilver. Met de trouwring hadden de Romeinse vrouwen recht op de helft van de bezittingen van haar man.

Trouwringen in Azië

In Azië was de trouwring ook een bindende overeenkomst tussen man en vrouw. Hier hadden mannen een ingenieuze manier gevonden om hun vrouwen aan zich te binden en te controleren. Zij ontwierpen een ingewikkelde ring die bij het afdoen uit elkaar viel. Als de man terugkwam van lange reizen en de ring uit elkaar lag wist de man of zijn vrouw hem ontrouw was geweest.

Een soortgelijke ring was populair in de 60-70er jaren. Vele uren zijn er aan besteed om deze ringen weer in elkaar te zetten. Had u ooit gedacht dat dit de betekenis achter deze vouwring was?

Het geloof

Het katholieke geloof nam het gebruik van de trouwringen over. In de 12e eeuw besloot de Paus dat man en vrouw in de kerk moesten trouwen en dat de man zijn echtgenote een trouwring van zilver, goud of ijzer om de linkervinger moest schuiven.

In latere eeuwen werden de ringen om de linkervingers van het echtpaar geschoven als teken van hun liefde. De ronde vorm van de trouwring werd gezien als twee afzonderlijke helften die elkaar aanvullen. De verlovings- en trouwringen werden een symbool van onverwoestbare en onoverwinnelijke liefde.

Waarom de trouwring rechts dragen?

De reformatie en het Calvinisme zorgden ervoor dat trouwringen als ongepast en ijdel werden beschouwd en de Protestanten besloten geen trouwring meer te gebruiken. 

Toen de Protestanten zich later, in de negentiende eeuw, realiseerden wat een mooie symboliek er achter de ring lag, besloten zij de trouwring weer in te voeren.

Om echter duidelijk te laten zien dat de Protestanten anders dachten dan de Katholieke besloten de Protestanten de trouwring rechts te dragen.