Vermogen van Hugo Broers

Jeugd en Opkomst

Hugo Broers werd in 1957 geboren in het hart van de Wallen, “tussen de kroegen en de hoeren,” zoals hij zelf treffend beschrijft. Zijn jeugd werd getekend door fysieke mishandelingen van zijn vader, een ervaring die hij later aanhaalde als een cruciale invloed op zijn latere keuzes in het leven. Als tiener begon Hugo zijn eerste stappen in de buurt door simpele klusjes te doen voor sekswerkers. Binnen korte tijd ontdekte hij hoe winstgevend de buurt kon zijn.

Op zijn negentiende had Hugo door slimme handel zijn eerste miljoen verdiend. Hij kocht producten in bij lokale winkels en verkocht deze vervolgens door aan nietsvermoedende toeristen. Maar ondanks zijn financiële succes gaf hij het meeste geld uit aan feesten en het steunen van mensen om hem heen. “Het leven moet leuk zijn,” zei hij vaak luchtig.

De Weg Naar Criminaliteit

Hugo’s weg in de Amsterdamse onderwereld leidde hem steeds dieper in de wereld van illegale activiteiten, roofovervallen en geweld. Een van de meest beruchte gebeurtenissen uit zijn leven speelde zich af in 1986 tijdens een pokeravond. Toen een man een pistool trok om een vriend van Hugo te bedreigen, aarzelde Hugo niet om de aanvaller neer te steken. Hij ging op de vlucht, maar werd uiteindelijk gearresteerd in Friesland. Voor deze daad kreeg hij zeven jaar celstraf.

Gedurende zijn leven bracht Hugo in totaal veertien jaar door achter tralies voor verschillende misdrijven. Zelfs in gevangenissen bleef hij een prominente figuur. Hij werkte als lijfwacht voor beruchte criminelen zoals Willem Holleeder en Cor van Hout, de mannen achter de ontvoering van Freddy Heineken.

De Ethische Houding van Een “Eerlijke Crimineel”

Hoewel Hugo zichzelf omschreef als “een boef,” leefde hij volgens zijn eigen morele richtlijnen. Hij richtte zijn acties uitsluitend op andere criminelen, pooiers en verraders. “Doe je iets verkeerd tegen vrouwen, kinderen, ouderen, gehandicapten of dieren, dan kreeg je een cadeautje van mij,” zei hij vaak met een grijns.

Zijn moreel kompas was geworteld in zijn eigen ervaringen met onrechtvaardigheid in zijn jeugd. Hugo was ervan overtuigd dat slechte mensen hun straf moesten krijgen en vond dit gerechtvaardigd, zelfs binnen de harde wereld waarin hij leefde.

De Ommezwaai

Na zijn vrijlating in 1993 probeerde Hugo een nieuw pad te bewandelen. Hij startte een beveiligings- en detectivebureau en werkte als beveiliger in bars, coffeeshops en clubs rondom het Red Light District. Zelfs McDonald’s maakte ooit gebruik van zijn diensten. Toch raakte Hugo opnieuw in de greep van verslavingen en leefde hij jaren als dakloze, zwervend door de straten van Amsterdam.

Zijn kantelpunt kwam in 2008, toen Hugo besloot zijn leven drastisch te veranderen. Met professionele hulp wist hij zijn verslavingen achter zich te laten. Hij herontdekte zichzelf, stopte met drinken en begon gezond te leven. Thaiboksen werd een belangrijk onderdeel van zijn dagelijkse routine. “Dit zijn de mooiste jaren van mijn leven,” zou hij later stellen.

Naast zijn persoonlijke herstel wijdde Hugo zijn tijd aan het waarschuwen van jongeren tegen de glamoureuze illusies van de onderwereld. Door zijn verhaal te delen op scholen hoopt hij hen bewust te maken van de valkuilen van een crimineel leven.

Nostalgie Voor de Oude Wallen

Hoewel zijn leven een andere wending heeft genomen, voelt Hugo nog steeds een diepe verbondenheid met de Wallen. Hij organiseert rondleidingen en deelt verhalen over de rijke geschiedenis van de buurt. Voor Hugo is er echter veel veranderd. “De saamhorigheid van de Wallen is verdwenen,” zegt hij. “Het was ooit een echte buurt, met sociale woningen en mensen die voor elkaar zorgden.”

Deze nostalgie gaat gepaard met scherpe kritiek op het huidige Amsterdam, waar toerisme meer ingeperkt wordt en strenge regels het straatleven veranderen. “Je mag niets meer; alles is regels,” verzucht hij. Voor Hugo mist de stad vandaag de gezelligheid van weleer.

De Erfenis van Hugo Broers

De boodschap die Hugo achterlaat, is helder en simpel. “Vermijd harddrugs. Toon respect en liefde voor je medemens.” Zijn autobiografie, Penoze Hugo, gepubliceerd in maart 2022 en inmiddels vertaald in het Engels, geeft een rauwe en oprechte inkijk in zijn bewogen leven. Het is niet alleen een reflectie op zijn eigen keuzes, maar ook een nostalgische ode aan een Amsterdam dat langzaam verdwijnt.

Hugo Broers is meer dan zomaar een crimineel uit de penoze. Hij is een overlever, een verhalenverteller en een levende herinnering aan vervlogen tijden. Zijn verhaal bewijst dat zelfs in de donkerste omstandigheden verandering mogelijk is, en dat echte kracht ligt in reflectie en herstel.